Przysadka mózgowa

Okazało się, że dwie najważniejsze okolice występowania receptorów to nadnercza oraz okolice przysadki mózgowej i szyszynki. W radiestezji ważne jest wyrobienie odpowiedniej wrażliwości na napływające sygnały oraz dopracowanie konwencji umożliwiającej interpretację sygnałów, które odbiera radiesteta. Za pomocą aparatury naukowej holenderski geolog prof. Solco Tromp udowodnił, że radiesteta jest w stanie wykryć pole magnetyczne o natężeniu nawet 0,001 gausa. Harvalik idzie jeszcze dalej twierdząc, że człowiek potrafi reagować na ekstremalnie słabe pola magnetyczne, nawet rzędu 1012 gausa, a więc wielkość, której nie potrafi zarejestrować nawet superczuły magnetometr. Badania reakcji różdżkarskiej przeprowadził także czeski neurolog dr Jifi Bradna. Badał on elementarne reakcje mięśniowe na wodę i żelazo w warunkach laboratoryjnych. Mięśnie radiestety trzymającego w rękach różdżkę przebadane zostały trzema metodami: za pomocą elektromiografii igłowej, powierzchniowej i miotencjometrii. Metoda pomiaru elektromiograficznego polegała na zapisywaniu częstotliwości impulsów i napięcia prądów czynnościowych mięśni. Elektrody wkłuwano lub przyklejano na skórze.