Modele różdżek z czterech stron świata

Niemiecki radiesteta Heinrich Appel opracował model jed- noramiennej różdżki teleskopowej. Zewnętrznie przypomina ona nieco teleskopową różdżkę hiszpańską. Różdżka Appela w odróżnieniu od klasycznej różdżki hiszpańskiej posiada wzmacniacze: zasilany baterią wzmacniacz fal i cewkę wzmacniającą pracującą, w zależności od modelu, w zakresie od 25 MHz do 30 MHz względnie 1300 MHz bądź 3000 MHz. Aby namierzyć poszukiwane rodzaje promieniowań, należy odpowiednio wysunąć teleskopową antenę różdżki. Jej długość winna wynosić dla lokalizacji siatki szwajcarskiej 70 cm, siatki diagonalnej 98 cm, żyły wodnej 77 cm, a uskoków geologicznych 91 cm. Za pomocą różdżki Appela mogą być poszukiwane minerały i metale. Długość anteny do poszukiwań np. złota wynosi 38 cm, srebra 60 cm, żelaza 62 cm, bursztynu 40 cm. Należy zwrócić uwagę na dobranie odpowiedniej sprężyny odpowiednio wyważonego jej zakończenia. Znane są też różdżki w postaci dużych półkoli. Radiesteta francuski Turenne propagował natomiast różdżkę z wbudowanym magnesem. Znana jest również różdżka w postaci dy- namometru. Zależnie od siły obrotu następowało wychylenie strzałki pomiarowej na tarczy między rękojeściami o określony kąt zależny od siły promieniowania. Im silniejsze jest promieniowanie, tym większa siła akcji mięśni. Dużo ciekawych rodzajów różdżek, czy jak kto woli indykatorów, skonstruowano w Czechach. Jednym z takich rozwiązań jest dwuosobowa różdżka sprężynowa. Składa się ona z 4 oddzielnych zwojów drutu złączonych ze sobą pętlą  po dwa zwoje. Różdżkarze trzymająw rękach dwa końce obydwu zwojów, wspólnie prowadząc badania radiestezyjne.