Te badania…

Jak wynika z badań Schmidta np. surowe ziarno zboża osiąga wartość 25 kHz, a drobno zmielona, przesiana mąka wartość zero, czyli jest bioelektryczne martwa, chociaż nie ma większych różnic w składzie chemicznym tych dwóch produktów. Podobnie martwe są łuskany ryż czy makaron. Schmidt stwierdził posługując się wspomnianą wyżej metodą że wszystkie produkty spożywcze pobudzające apetyt i procesy trawienne wytwarzają częstotliwość +25kHz (kiszone ogórki, oliwki itp.), a hamujące apetyt (np. cukier) – 25 kHz. Wartość minus oznacza tu obrót różdżki w lewo, a plus w prawo. Test rezonansowy Schmidta nadaje się także do wyszukiwania częstotliwości, które przywrócą prawidłową pracę choremu organowi. W tym wypadku rozróżnia się również wartości ujemne i dodatnie, czyli takie, które powodują lewoskrętne oraz prawoskrętne obroty różdżki. Obie wykorzystywane są w terapii. Rękę danej osoby kładziemy w odległości około 30 cm od Sanotronu (mężczyzna lewą, kobieta prawą). Między dłonią a urządzeniem trzymamy różdżkę Rayotest. Nadajemy jej ruch oscylacyjny w poziomie zakładając, że oscylacje wygasną, jeśli organizm naładuje się w dostatecznym stopniu potrzebnymi wibracjami. Zazwyczaj trwa to kilkanaście minut (lecz nie więcej niż 30 minut dziennie). Nastawiamy na takie wibracje, jakich potrzebuje organizm. Dołączona do urządzenia broszura przyporządkowuje danemu schorzeniu konkretną częstotliwość (lub też kilka częstotliwości). Możemy sprawdzać także różdżką Rayotest, jakie wibracje są danej osobie aktualnie potrzebne.