Antena Lechera

Inż. Schneider rozwinął niejako opisaną wyżej technikę pomiarową wykorzystując do tego znany w elektrotechnice układ dwóch równoległych przewodów elektrycznych, zwany linią Lechera, stąd też opracowany przez niego przyrząd radiestezyjny zwany jest anteną Lechera bądź różdżką Lechera (ilustr. 70). Linia Lechera służy do wytwarzania stojących fal elektromagnetycznych i jest wykorzystywana do pomiaru długości fal ultrakrótkich. Różdżka Lechera zbudowana na tej zasadzie jest więc anteną typu rezonansowego. Istniejąróżne wersje różdżki Lechera przedstawione na ilustracji 49. Może składać się ona z 2 anten teleskopowych (A), różdżki z suwakiem, jednak bez przesuwu ramion (B,) oraz być anteną do małych długości fal (B2). Różdżka o ramionach tej długości z suwakiem (Bj), którego przesuwanie umożliwia namierzanie fal określonej długości składa się z układu dwóch równoległych prętów grubości 4 mm wykonanych z metalu. Ruchomy suwak odpowiednio skraca bądź wydłuża odbierany przez antenę Lechera sygnał. Uchwyty różdżki długości 110 mm o przekroju 4 mm są rurkami, do których wkładamy okrągłe sztabki magnesu, co jest przydatne przy pomiarach polaryzacji.