Odkryte wody

Naniósł on na plan miasta Vilsbiburg w Dolnej Bawarii pasma promieniowań nad żyłami wodnymi, które odkrył za pomocą różdżki. Równocześnie na inną mapę miasta naniesiono wszelkie przypadki śmierci na raka, jakie miały miejsce na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat. Obie niezależnie sporządzone mapy wykazały niezwykłą zbieżność. Wszystkie zmarłe osoby, u których bezpośrednim powodem zgonu był rak, spały na skrzyżowaniach żył wodnych lub pojedynczych pasmach tego rodzaju promieniowania. Podobny materiał statystyczny zebrali także w okresie późniejszym inni radiesteci: m.in. Beyer i Petschke. Również Käthe Bachler, radiestetka z Salzburga, potwierdziła na podstawie badań ponad 14 tys. miejsc do spania zbieżność pomiędzy zachorowalnością, a promieniowaniem geopatycznym. Posiada ona też liczne świadectwa lekarskie stwierdzające przypadki uzdrowień osiągnięte wyłącznie przez przestawienie łóżka w miejsce pozbawione szkodliwego promieniowania. Równie bogaty materiał badawczy na ten temat zebrał lekarz niemiecki i radiesteta dr Ernst Hartmann. Cechą charakterystyczną dokonań Hartmanna jest konsekwentne stosowanie naukowej, obiektywnej aparatury pomiarowej w badaniach. Swoje badania opisał w liczącej ponad 600 stron pracy pt.: „Krankheit als Standortproblem” (Choroba jako problem miejsca przebywania). Właściwie można powiedzieć, że Hartmann w swoim dziele propaguje odejście od klasycznej różdżki i wahadła.