Siły witalne

Analogicznie przeprowadzamy pomiar przy biowitalności powyżej 6500 jednostek (nadwyżka sił witalnych) i poniżej 6000 jednostek (choroba). W ten sposób możemy mierzyć poziom biowitalności testowanej osoby z dokładnością co do jednostki w skali Bovisa. Możemy przeprowadzać testy, czy zastosowany środek terapeutyczny przyczynia się do stopniowego wzrostu zasobu sił witalnych człowieka, porównywać biowitalność w różnych porach, sytuacjach i u różnych osób. Pomiar poziomu biowitalności własnej u radiestety jest równie ważny. Nie powinniśmy wykonywać pomiarów z użyciem różdżki, gdy nasza aktualna biowitalność jest o kilka setek poniżej normy. Dotyczy to w szczególności badań różnego rodzaju szkodliwych promieniowań. Natomiast przy biowitalości poniżej 6000 jednostek Bovisa powinniśmy całkowicie zrezygnować z używania różdżki bądź wahadła. Inną metodą jest pomiar energii życiowej przepływającej pomiędzy prawą a lewą dłonią osoby testowanej. Najpierw dłonie są połączone. Różdżkę jednoramienną trzymamy tuż przed nimi. Nadajemy różdżce ruch oscylacyjny w pionie. Przyjmujemy założenie, że różdżka przejdzie do oscylacji w poziomie i będzie tak długo oscylowała, jak długo będziemy wyczuwać przepływ energii między dłońmi. Rozpoczynamy pomiar. Osoba testowana powoli oddala od siebie dłonie. Różdżka oscyluje poziomo między dłońmi. Aż w pewnym momencie zacznie przechodzić od oscylacji do krążeń. Prosimy wówczas o powstrzymanie oddalania dłoni i mierzymy przy jakiej odległości między dłońmi zaistniała wspomniana reakcją różdżki. Przy maksymalnym poziomie energii życiowej u danej osoby, ręce będą oddalone również maksymalnie od siebie. U osoby dorosłej odległość ta będzie wynosiła ok. 150 cm. Czym mniejszy zapas energii życiowej u danej osoby, tym wspomniana odległość będzie mniejsza.