Antena teleskopowa

Różdżka składa się z ebonitowej lub drewnianej rączki (C), do której przykręcane są wymienne anteny: w kształcie litery „U” (na ilustr. 6 3 zaznaczono j ako A oraz antena teleskopowa jako B). Antena w kształcie litery „U” wykonana jest z rurki miedzianej o przekroju wewnętrznym 3 mm, a zewnętrznym 5 mm. W przypadku anteny B najlepiej zastosować teleskopową antenę radiową. Do anteny w kształcie litery „U” przymocowuje się śrubami (2) kondensator o zmiennej pojemności, następnie całą antenę przymocowuje się do obrotowej części rączki różdżki (5) za pomocą gwintu (3). Obrót anteny umożliwia łożysko kulkowe (4). Część obrotowa różdżki pokryta jest kapturkiem (6). Kapturek ten ogranicza jednocześnie ruchy anteny do 90° w lewo i 90° w prawo od linii, wzdłuż której przesuwa się radiesteta w czasie badań. W podobny sposób wkręcając gwint (3) mocuje się antenę teleskopową. Pojemność kondensatora dostosowuje się do rodzaju poszukiwanego promieniowania geopatycznego lub surowca mineralnego w przypadku poszukiwań geologicznych. Pojemność ta zależy również od wrażliwości radiestety. Stosuje się najczęściej kondensatory o zmiennej pojemności od 10 pF do 1500 pF. Zaleca się, aby pojemność kondensatora radiesteta dobierał sobie indywidualnie w zależności od rodzaju poszukiwanych substancji lub wibracji, z uwzględnieniem własnych predyspozycji.